Ei ei ei...
Joost: "Hij heeft echt de gekke ziekte opeens!" Hij heeft het over Rob, die door het dolle heen is: "Eierdief! Je wilde vier eieren eten!" Joost verdedigt zich: "Ik heb er maar twee op!" Maar dat is voor Rob geen excuus: "Dat waren er veel meer geweest als wij niet hadden ingegrepen!" Chantal bemoeit zich ermee: "Zo ben je toch niet opgevoed!" Roel: "Ronduit asociaal." Joost: "Ik heb twee eitjes gebakken. Van de veertig!" Ze schreeuwen dan wel, maar het is tegelijkertijd een dolletje. Zelfs Rob en Menno komen in een gevecht terecht en Joost eindigt bijna in de vijver. Iedereen gilt en is druk. "Ik kan het woord ei niet meer horen", zegt Rob. En tegen Joost: "En jij niet meer klagen dat je honger hebt. Je eet de hele dag en ligt zelfs in je bed nog chips te eten!"
Hangen in de Tuin
Het Tric-Trac-toernooi gaat door. Nu zijn Rob en Nathalie tegen elkaar aan het spelen. “Gek toch dat hier verder geen huizen zijn”, merkt Nathalie op. Rob verbetert haar: ”Er zijn hier veel huizen. Denk je dat we in de middle of nowhere zitten?” Aan de andere kant van de Tuin ligt iedereen een beetje te hangen. Chantal kroelt met haar vingers door Joost zijn haar. Aan zijn andere kant heeft Joost Ingrid dicht tegen hem aan liggen. Sinds Menno niet meer haar beste maatje is, krijgt Ingrid natuurlijk veel minder knuffels. Gelukkig mag ze ook bij Joost liggen...
Vijf moeders en een vader
Lieske mist haar vriendinnen op een heel andere manier dan haar ouders. Ze mist ze eigenlijk meer. Maar Rob gelooft dat niet. "Zeg eens recht in deze camera dat je je ouders niet mist!", daagt Rob haar uit. "Pap en mam, ik mis jullie niet!", zegt Lieske daarop in de camera. "Ik heb de tofste ouders"' , vindt Roel. "Ik ben de tofste ouders", lacht Rob. "En ik heb vijf moeders een een vader. Da’s wel heel veel hoor", verzucht Dido.
"Isn’t she lovely"
Menno en Nathalie schillen samen de piepers. Menno vertelt over het vrijgezel-zijn. Hij geeft toe dat hij af en toe een one-night-stand heeft. Zolang ik het veilig doe is er niks aan de hand, toch? “Ja natuurlijk, je bent jong, en je wilt wat…”, vindt Nathalie. “Denk je trouwens dat dit genoeg gehakt is, of zal ik wat terug doen?”, vervolgt ze. “Iets minder is ook wel goed”, is de mening van Menno. Ondertussen staat Chantal fluitend de afwas te doen. Ze fluit “Isn’t she lovely” van Stevie Wonder. Nu is het wachten op het koken van de aardappels.
Ballade voor Roel, de zeikerd
Nathalie en Dido bezingen de plasactie van Roel:
"Krakertje wat ben je vies, vies, vies,
nee, wij houden niet van je pies, pies, pies,
dat je onze tuin dan onderzeikt,
dat moet je zelluf weten, dat moet je zelluf weten,
als je hem dan maar niet onder schijt.'
Lepeltje-lepeltje
Het duurt nog wel even totdat het eten klaar is. Roel en Dido zonderen zich eventjes af in de Slaapkamer om te slapen. Ze zoeken een plekje uit op één van de bedden. “Je ligt alsof je dood bent, lig je altijd zo?”, merkt Dido op. “We kunnen beter lepeltje-lepeltje gaan liggen”, stelt Roel voor. In de Keuken leggen Nathalie en Menno de laatste hand aan het bereiden van de stamppot.
“Soms zit ik op een roze wolk"
Knus ligt het setje Roel en Dido op bed. “Soms zit ik op een roze wolk. Dan zit ik gewoon voor me uit te staren. Er zou dan net zo goed een tank langs kunnen rijden, daar zou ik zelfs niet van opkijken. Ik denk er niet eens over na wat de toekomst zal brengen”, bekent Roel aan Dido. “Echt waar?”, reageert Dido. “Dat vind ik lief, maar als je dit zo zegt werkt dat bij mij wel averechts”, vervolgt ze. Later verontschuldigt ze zich voor deze botte opmerking. “Het komt gewoon doordat ik te vaak teleurgesteld ben”, aldus Dido. “Neem de tijd, voel je vrij”, antwoordt Roel.