"Dit is iets blijvends"
Dido zegt tegen Bridget dat ze het erg zou vinden als Roel en zij uit elkaar worden gehaald. Roel heeft hetzelfde: "Voor mij geldt dat ook." Bridget merkt op: "Het is en blijft een spel, toch?" Dat beamen ze. Alleen zegt Dido: "Dit is misschien iets blijvends." Maar als Bridget zegt dat ze het prijzengeld misschien samen kunnen delen, klinkt dat hen ook wel goed in de oren...
Chantal kampioen piepers schillen
"Big Brother, mag ik misschien een braakje leggen?", vraagt Lieske, wiens nervositeit begint op te spelen. Chantal heeft hetzelfde: "Ik zweet zo dat mijn dijen aan elkaar plakken. Maar ik heb alles ingestraald wat ik in kon stralen." Chantal bemoedert Lieske, zo hebben ze beiden wat afleiding. "Lieske, rechtop zitten, borsten vooruit, denk aan Marijke Helwegen." Lieske verstaat wat anders: "Tietjes in de lucht?" Chantal begint nog even over de Weekopdracht: "Wat goed dat we het gehaald hebben zeg, 1200 kilo." Ze grapt: "Ik vind het niet erg dat ik wat meer heb moeten doen dan jullie. Met gewichten stelde ik dan niks voor, maar piepers schillen kan ik als de beste."
Ruud en lipostructuur
"Grappig ook dat Ruud kwam in het begin", vindt Nathalie. Roel dacht dat het 'één of ander crew-member was ofzo'. Lieske: "Ja, je herkent die stem helemaal niet als je er geen gezicht bij ziet." Rob vertelt twee keer met iemand mee geweest te zijn toen iemand liposuctie onderging. Lieske begint over het verschil tussen liposuctie en lipostructuur.
Chantal verlaat het Huis
"Hoe voel je je?", vraagt Bridget aan Chantal. "Ik was eerst heel onrustig, maar nu is dat weg." Ingrid zegt nog niet klaar te zijn om weg te gaan. Nathalie: "Ik had een pechweek. We staan nu quitte, Menno en ik, het was niet mijn bedoeling iemand te kwetsen." Dan komt de uitslag. Twee Bewoners moeten het Huis verlaten. Het is gelijkstand (zegt Bridget, maar één van de Bewoners gaat het huisje van de buren in, zonder dat de anderen dat weten). Als Chantal hoort dat zij als eerste eruit moet, zegt ze: "Oké, tot zo." En als Bridget weg is: "Ik wist het." Ze neemt afscheid van een huilende Lieske. "Niet huilen", zegt Chantal. Nathalie wenst haar heel veel succes, en Dido geeft ze een snelle knuffel en een hand. Joost moet ook huilen, en als ze afscheid neemt van Roel heeft ook hij een brok in de keel. "Bedankt voor alles", zegt Chantal. "Jij ook. Misschien zie ik je zo", zegt Roel.
Net of Chantal op de WC zit
Ingrid denkt dat zij de tweede persoon is die moet vertrekken: "Chantal en ik hadden dezelfde mening, dus dat is gelijk opgegaan." Nathalie: "Ik vind dat helemaal niet Ing." Ingrid: "We hebben het de hele week gezegd: samen gaan we eruit, samen." Rob is van slag: "Tjonge jongejongejonge." Lieske: "Nou, die is weg, zo gaat dat." Dido: "Gek hè? Net of ze even naar de WC is."
"Het was een poepie"
Rob is stil van Chantals vertrek. Dido spreekt hem aan en zegt plotseling: "Ik wil je even zeggen: je bent echt mijn steun en toeverlaat geweest. Rob kijkt haar stil, maar diep in de ogen aan. Hij glimlacht en slikt. Joost roept eerst: "Doe eens normaal, nu geen afscheid meer nemen!" Dan krijgt hij het weer behoorlijk op zijn heupen en de tranen komen opnieuw naar boven. Dido: "We kennen elkaar drie maanden en dan leer je elkaar zo kennen." Ingrid: "Jullie kennen me beter dan sommige van mijn vriendinnen." En dan: "Nou, één van jullie kan tenminste op Chans verjaardag zijn." Joost snikt: "Ja, over een week." Ingrid spreekt waarschijnlijk voor velen als ze zegt: "Het was een poepie."
Ingrid: "Daar gaat m'n thuis"
Dido: "Zal ik iets belachelijks zeggen, dat is weer typisch 'mij'. Als ik straks wegmoet, denk ik nu al: 'heeft iemand daar wel een sigaretje voor mij?' Dan komt Bridget binnen en brengt de uitslag. Het gaat tussen Nathalie en Ingrid. Nathalie denkt: "Ik ga." Bridget begint bij Ingrid: "Helaas moeten we ook afscheid nemen van jou." Roel geeft een klap op haar knie: "Ing, je hebt het goed gedaan." "Oh, ik ga jullie missen", verzucht ze. "Naar Channie toe, ongelofelijk!" "Ing", Joost omhelst haar huilend. "Je bent mijn kanjer, ik ga je koffer inpakken!" Nu komen ook bij Rob de tranen. "Ik ga jullie missen jongens", herhaalt Ingrid. Rob: "Ik jou ook meisje." Ingrid: "Daar gaat m'n thuis. Kom op hè jongens, kom op!" Daar gaat ze. Niet wetende dat ze helemaal niet naar huis gaat...