Vorige week in The Amazing Race
Zeven duo’s vliegen 7880 km van Shanghai, China naar Sydney in Australië, waar ze naar de top van de Harbor Bridge trekken. Giovani en Wim vergeten hierbij een nummertje te pakken en vallen helemaal achterop. Bovendien missen ze vervolgens de ferry, waardoor ze grote achterstand oplopen.
Even later vliegen de kandidaten 1960 km naar Cairns, waar zowel Giovani en Wim als John en Sophie voor de Fast Forward willen gaan. Voor één van de duo’s zal dit dus veel tijdverlies worden.
Maar ook andere teams verliezen tijd. Zo geven Machteld en Just een STOP aan Esther en Roeland, vallen René en Elbert en Esther en Roeland uit hun raft en vergeten Douwe en Fleur hun aanwijzing bij de detour.
Giovani en Wim slagen erin de Fast Forward te winnen en komen als eerste aan. John en Sophie moeten veel tijd inhalen. Ze worden nipt voorlaatste. Machteld en Just zijn laatst en moeten het spel verlaten.

Ernst-Paul:"Dit is het Great Barrier Reef Motel, vlak bij het prachtige Great Barrier Reef. Dit was de Pit Stop van de vorige etappe en hier moesten de duo's 12 uur rusten. Hier konden ze slapen, eten en optrekken met de andere duo's.

Houden Giovani en Wim de voorsprong die ze opgebouwd hebben? Blijven Douwe en Fleur stuntelen? Lukt het John en Sophie om uit laatste plaats te klimmen? Wie zal als laatste de Pit Stop bereiken van de zevende etappe?"

Giovani en Wim, die gisteren als eersten arriveerden om 19:03, vertrekken om 7:03.

Biechtcamera
Giovani:”We vertrekken op de eerste plaats en zijn van plan die plaats vast te houden. We laten de rest allemaal een poepje ruiken!”
Wim:”De ware aard van de anderen komt naar boven en ze beginnen op elkaar in te hakken in plaats van zich enkel op ons te concentreren. Zo gaven Machteld en Just al een STOP aan Esther en Roeland in plaats van aan ons. Terwijl die anderen onderling discussies hebben, sluipen wij naar voren en kapen de prijs weg.”

Ze lezen de aanwijzing:
Vlieg naar Johannesburg, Zuid-Afrika De volgende aanwijzing ligt in een gemarkeerde wagen.
Giovani:”Zuid-Afrika!!! Kei cool!” Wim:”Vet!! Zoals de Hollanders zouden zeggen!”
Ze nemen een taxi naar de luchthaven.

Toine en Richard vertrekken om 7:33.
Biechtcamera
Toine:”We staan nog steeds goed en hebben die Fast Forward nog altijd niet nodig.”
Richard kijkt Toine aan en vervolgt:”En we doen erg arrogant over het feit dat we altijd bij de eerste twee duo’s zijn.

Douwe en Fleur gaan om 7:41 van start.
Biechtcamera
Douwe:”Ik heb vorige keer een hele stomme fout begaan. Als dat niet was gebeurd, waren we tweede. Dat heeft ons wel met de neus op de feiten gedrukt. We mogen geen foutjes maken, want elke seconde telt!”

Vervolgens vertrekken René en Elbert om 7:45.
Biechtcamera
Elbert:”In het begin ging het niet goed met ons, maar stilletjes aan kruipen we omhoog. We staan op de vierde plaats nu! Dit had ik in Ijsland niet verwacht!”
René:”Wij worden sterker terwijl de anderen zwakker worden van het reizen en moe zijn.”

Esther en Roeland schieten uit de startblokken om 7:59.
Biechtcamera
Roeland:”Ik heb het gevoel dat deze race ons huwelijk niet gaat bevorderen. Niet zozeer de race, maar een bepaalde kandidaat zit me dwars…”

John en Sophie zijn de laatsten. Zij vertrekken om 8:10.
Biechtcamera
Sophie:”We lagen er bijna uit vorige etappe omdat John niet naar mij wou luisteren. De enige wijze les die we daaruit kunnen trekken is: Sophie heeft altijd gelijk!”
John:”We kunnen ons geen van zo’n foutjes meer veroorloven nu we op de laatste plaats staan…”

De duo’s moeten terug naar Sydney vliegen en van daaruit hebben ze een vlucht naar Johannesburg. Alle kandidaten zitten aan boord en halen slaap in, want het is een lange reis van 11.700 kilometer… Wegens het tijdsverschil is het echter nog maar 10:30 als ze landen. De kandidaten rennen naar de gemarkeerde wagens. Giovani en Wim openen als eerste het portier van een auto en lezen de aanwijzing. Wim trekt zijn wenkbrauwen op:”Nú al?!:
DETOUR
In een detour, kunnen duo’s kiezen uit twee mogelijke opdrachten. Ze kunnen pas verder na het vervullen van de opdracht. Elke opdracht heeft zijn voor- en nadelen.
In deze detour moeten ze kiezen tussen GROTTEN of STAMMEN
GROTTEN: In Grotten, moeten de teams 40 kilometer verderop naar een grottencomplex rijden. Daar moeten ze 15 meter onder de grond op zoek gaan naar de volgende aanwijzing.
STAMMEN: In Stammen rijden de teams naar Lesedi Cultural Village, waar vijf verschillende Afrikaanse stammen wonen. Daar vinden ze vijf traditionele gebruiksvoorwerpen, voor elke stam één. Ze moeten elk item bij de juiste stam afleveren voor de volgende aanwijzing.
Giovani:”Kom we doen grotten, jij ziet er toch al zo’n Neanderthaler uit!”
Er zit ook een Fast Forward in de auto’s!
John en Sophie, die als tweede een auto openden, besluiten om voor Stammen te gaan en niet de Fast Forward te nemen.
Biechtcamera
Sophie:”Gisterenavond in het motel zat iedereen buiten. Dat dacht ik tenminste. Toen ik naar binnen ging om naar het toilet te gaan, zag ik Esther en Toine gezellig aan de bar zitten. Zij zagen mij niet en ik hoorde dat Esther zei dat ze voor de Fast Forward wilden gaan in de volgende etappe. Daarom besloten wij om dit niet te doen. We wilden geen tweede debacle zoals met Giovani en Wim.”
René en Elbert en Douwe en Fleur rijden ook weg om de Stammen te doen. Esther leest de detour voor aan Roeland:”Maar er zit ook een Fast Forward bij. Die gingen we nu toch doen he?” Roeland knikt en ziet vanuit zijn ooghoek Toine aankomen:”Jongens, veel succes met de Fast Forward!” Hij geeft Roeland een schouderklopje. Roeland grijnst even terug en draait zich om. Esther krijgt een dikke knuffel. ”Kom op Toine!”, roept een ongeduldige Richard vanuit de auto.
Terwijl Esther en Roeland naar Soweto rijden voor hun Fast Forward, rijden Toine en Richard de andere kant op om de Stammen opdracht te doen.

”Het ziet er naar uit dat iedereen Stammen gaat doen. Er zit niemand voor of achter ons.” zegt Giovani terwijl hij in de achteruitkijkspiegel kijkt. Wim antwoordt:”Niet erg, dan hebben we van hen geen last!”

Een kleine colonne van vier wagens rijdt naar Lesedi Cultural Village. Aan kop hangen Douwe en Fleur, die haar gaspedaal diep indrukt. Ze worden plots ingehaald door John en Sophie. Fleur wil extra gas geven, maar Douwe ziet dat niet zitten:”Doe maar rustig! Er hangen er nog twee achter ons.” Fleur:”Ja dat is ook weer zo. En ik vind John en Sophie wel leuk” Ze zwaait naar Sophie, die vanaf de achterbank van hun wagen naar haar kijkt.

Sophie wuift naar Fleur, die net haar hand naar haar opstak. ”Toch wel een leuke meid die Fleur he?” John bestuurt de wagen:”Ja, zou ze nog single zijn?”
Sophie lacht en port hem:”Jij denkt ook altijd maar aan één ding! Ik weet niet of ze single is, vraag het haar zelf. Maar wel kei gaaf hoe ze dit avontuur met haar vader doet, terwijl ze die nog maar pas kent!”
John:”Het lijkt me heel apart, maar je leert elkaar wel meteen goed kennen. En Douwe houdt het goed vol in deze race.”

Terug in de tweede wagen van de colonne, gaat Douwe plat op de achterbank liggen:”Je kan het nou wel alleen vinden he, je moet alleen de rest maar volgen. Dan ga ik even een tukje doen.”
Fleur glimlacht:”Is goed haar pap, ik roep je wel als we er zijn.” Ze werpt een blik in haar achteruitkijkspiegel en ziet René aan het stuur van de wagen achter hen.

René:”Ik zou er niks mee inzitten als deze vier duo’s overblijven en die andere twee dus naar huis gaan.”
Elbert:”Giovani en Wim en Esther en Roeland bedoel je? Waarom Esther en Roeland?”
René:”Pff ik kan niet goed om met heel dat gedrag van die Esther. Hoe die zit te flemen met Toine en Roeland gewoon links laat liggen.”
Elbert:”Tja, maar dat gaat ons geen bal aan. Laat ze maar doen, kan mij het schelen. Trouwens, Giovani en Wim hoeven van mij ook niet perse weg. Ik heb gisteren leuke gesprekken met die jongens gehad. We hebben ons laten leiden door alle negatieve uitlatingen van de andere kandidaten, maar weet je, die twee zijn de slechtsten nog niet.”
René:”Nee, dat vind ik ook. Maar ik wist niet hoe jij over ze dacht, dus ik heb er nooit iets over gezegd. Dan irriteer ik me meer aan Esther en Toine.”
Elbert die op de achterbank zit, draait zijn hoofd en kijkt naar achteren, waar Toine en Richard in de auto zitten. Elbert:Ja… je hebt wel gelijk eigenlijk.”

Toine steekt zijn duim omhoog naar de auto voor hem. Maar Elbert draait zich weer om. Toine:”Nou, wat een chagrijn.”
”Wat?, weerklinkt Richard’s stem achter hem. Toine:”Die Elbert… ik stak zo m’n duim omhoog en hij doet niet eens een teken terug ofzo.”
Richard:”Nou zeg… wat een drama. Verschrikkelijk gewoon!”
Toine:”Zal wel per ongeluk zijn. Ik denk niet dat wij vijanden in deze race hebben. Iedereen vindt ons leuk.”
Richard draait met zijn ogen:”Oh, denk je dat? Ik kan al minsten één iemand opnoemen die jou liever kwijt dan rijk is.”
Toine:”Oh ja? Wie dan?”
Richard:”Nou, rarara wie zou dat toch zijn? Iemand met wiens vrouw je constant zit te flirten en te doen? Echt het valt zo hard op. Iedereen ziet het en het valt niet in goede aarde. Je moet er mee stoppen.”
Toine:”Ik doe toch wat ik wil? En Esther is gewoon een kei leuke meid!”
Richard:”Whatever…

”We zijn er!” roept Giovani terwijl hij een parking opdraait. Ze stappen uit en lopen naar de ingang van de grotten, waar ze op een tafeltje een zaklamp meenemen. Ze betreden vervolgens de grotten. Wim schijnt de zaklamp in elk hoekje dat hij tegenkomt.
Biechtcamera
Giovani:”Het was er pikdonker. Je had die zaklamp echt wel nodig om ook maar iets te zien. Laat staan de nieuwe aanwijzing.”
Giovani:”Het is hier wel vochtig. Kijk uit waar je gaat staan.”
De twee klauteren door de grotten, die af en toe bestaat uit nauwe doorgangen.
Biechtcamera
Giovani:”Soms moesten we zelfs op handen en knieën verder. En toen was er weer een lang, best wel glibberig stuk. En daar gebeurde het…”
Een geluid van iemand die uitschuift. Een kreet. Een zaklamp die rommelend op de grond valt.
”Aaaaaah!! Help!” kreunt Wim.
Giovani panikeert:”Schat, waar ben je?! Help!! Help ons!! Wim is gevallen!!”

De vier auto’s zijn intussen bij Lesedi Cultural Village aangekomen. Ze worden geïnformeerd over de opdracht. Aan het begin vindt elk duo vijf items. Die items behoren elk tot een andere stam, die elk zo’n honderd meters van elkaar zijn nagebouwd in dit culturele dorp. Ze moeten het juiste item aan het juiste stamhoofd geven en mogen maar één item per keer meenemen.
Alle vier de duo’s beginnen tegelijkertijd aan de opdracht. Toine en Richard nemen een boog, gemaakt van de slagtanden van een olifant. Ze lopen naar het dichtstbijzijnde dorp.
René en Elbert hebben een kleine trommel, gemaakt van de blaas van een everzwijn en lopen ermee naar een andere stam. John en Sophie hebben een kleine bijl, waar een stuk huid van een jachtluipaard aan hangt. Douwe en Fleur grijpen de huis van een hyena en lopen ook naar een stam, waar nog geen ander duo naartoe gelopen is.
Toine en Richard zijn toevallig meteen bij het juiste stamhoofd terechtgekomen! Meteen lopen ze terug om hun tweede item te halen: de trommel.
René en Elbert hebben minder geluk, ze lopen naar een ander dorp en kruisen daarbij John en Sophie, die ook bij de verkeerde stam aangekomen waren met hun bijl. Ook Douwe en Fleur hadden het fout en zoeken een andere stam op.

Een medisch team heeft de grotten betreden en trekken naar de plaats waar het hulpgeroep van Giovani en Wim vandaan komt. Wim is in een twee meter diepe put gevallen en heeft zijn hoofd hevig gestoten tegen een uitstekend stuk rots. Zijn hoofd is besmeurd met bloed en een straaltje sijpelt langs zijn slapen in zijn hals. De hulpverleners helpen hem overeind en vegen zijn hoofd schoon. Giovani is over zijn toeren:”Gaat het, lieverd? Lukt het?”
Biechtcamera
Giovani:”Ik was doodsongerust. Hij zei lange tijd niets en ik dacht al het ergste. Ik kon niet meer helder denken…”
Plots spreekt Wim stilletjes:”Het is ok. Het gaat. Ga jij die aanwijzing nou maar zoeken.”
Mompelend tegen zichzelf wandelt Giovani in het rond:”Oh… wat erg… ik maak me zo’n zorgen…. Als alles maar goed komt…” Plots ziet hij de aanwijzing liggen! ”Ik heb hem, schat!”
”Goed zo!” kreunt Wim, terwijl hij de grotten uitgedragen wordt. Giovani komt hem achterna. Wim’s hoofd wordt in het verband gedraaid. Ondanks al het bloed, blijkt het nog mee te vallen. Wim:”Kom op, ik wil verder!” Giovani:”Laat je eerst maar even goed onderzoeken!”

Toine en Richard moeten nog maar één item afleveren en ze weten precies waar ze heen moeten: de enige stam waar ze nog niets aan gegeven hebben. Enkele minuten later zijn ze dan ook klaar en ontvangen ze hun volgende aanwijzing.
Rij naar Baragwanath Market in Soweto.
Ze lopen naar hun wagen en vertrekken meteen. Toine:”We staan er weer goed op! We gaan weer eerst zijn! Na Esther dan.” Richard vult aan:”… en Roeland. Esther en Roeland.”
Even later zijn ook John en Sophie klaar. Ze razen naar de auto en rijden naar de bewuste markt in Soweto. Enige tijd later volgen ook Douwe en Fleur en nog wat later René en Elbert. Geen van de auto’s ziet elkaar nog rijden zoals op de heenweg eerder.

Wim is onderzocht en zijn hoofd zit in het verband. Wim:”Het doet zelfs al bijna geen pijn meer. Kom op, lees die aanwijzing.” Giovani leest voor dat ze naar Baragwanath Market in Soweto moeten. Wim grapt:”Jeetje, ik kan zo toch niet naar de markt?!”
Ze vertrekken snel naar Soweto.

Daar zijn Esther en Roeland inmiddels aangekomen. Ze rijden naar de kleurrijke koeltoren in Soweto, waar ze hun Fast Forward moeten uitvoeren. Ze hebben echter nog geen idee wat ze daar moeten doen. Roeland:”Het zal wel iets met hoogte te maken hebben. Helemaal bovenop die koeltoren ofzo.” Esther:”Hoe kan je daar nou opstaan, dat is toch open?!”
Ze parkeren hun auto bij de koeltoren en openen de Fast Forward enveloppe:
Om de Fast Forward te verdienen moeten jullie het gapende gat van deze koeltoren overbruggen. Er hangt een smalle brug van plankjes, die niet heel stabiel is. Pas als beide teamleden aan de overkant geraakt zijn, krijgen jullie de Fast Forward. Val je er onderweg af, dan moeten jullie opnieuw proberen.

Roeland:”Zei ik het niet?”
Esther luistert echter niet en loopt naar de industriële lift om naar de top van de koeltoren te gaan. Daarboven waait de wind vrij hard. Esther:”Oh jee… als dit me maar gaat lukken. Met al die wind. Wel eng zo. Ga jij maar eerst.”
Roeland volgt haar instructies op en maakt zich klaar om als eerste over het bruggetje naar de andere kant van de koeltoren te geraken. Traag maar zeker komt hij dichter en dichter bij de overkant, tot hij er geraakt is en een vreugdekreet hem ontsnapt.
Biechtcamera
Roeland:”Dat was echt een grote kick! Daar stond ik dan, in Zuid-Afrika, op een enorme hoogte, met uitzicht over heel die stad. Een heerlijk gevoel!”
Esther is nog trager. Het bruggetje wiebelt en schudt. Maar ook zij slaagt erin om uiteindelijk de overkant te bereiken. Geen kus, geen knuffel, zelf geen hand kan er van af tussen de twee. Ze worden neergelaten en ontvangen de volgende aanwijzing:
Rij naar de Pit Stop: het einde van Vilakazi Street, de straat in Soweto waar Nelson Mandela gewoond heeft.

De andere teams zijn nog steeds op weg naar Soweto via zanderige wegen. Toine is erg enthousiast en racet hard door. Richard:”Doe nou voorzichtig! Ik vertrouw het niks zo in dat zand.”
Toine:”Ach, mietje!” Hij geeft nog eens een extra dot gas en de wagen schiet vooruit. Maar dan geraakt één wiel van de verhard zandweg af en komt in het losse zand terecht. De wagen schuift en draait over op zijn kant. Vier meter van de weg komt de auto total loss in het mulle zand terecht op zijn zij…
Toine kruipt langs het zijraampje, dat nu boven zijn hoofd staat, uit de wagen. Hij kreunt en vraagt of Richard oké is. Richard kreunt terug. Toine steekt zijn hand naar hem uit en trekt hem door het raampje naar boven. Ze checken elkaar op verwondingen.

”Oh my god!” roept Fleur uit als ze in de verte de wagen op zijn kant ziet liggen. Ze stoppen en stappen uit. Fleur:”Jeetje, gaat het jongens? Alles ok?” Toine:”Ik weet het niet.. ik. Wat moeten we doen? Is het nou game over voor ons? Wat…”
Douwe merkt dat Toine in shock is en klopt hem op de rug:”Rustig maar jongen, je ziet er goed uit, geen bloed, alleen wat schrammetjes. En Richard ook.” Ze zijn er inderdaad heel goed van af gekomen. Fleur gaat bij Richard zitten:”Wat is er gebeurd?”
Op dat moment stoppen ook John en Sophie. John schuift zijn raampje open:”Gaat het jongens?!” Toine:”Ja… ja het is wel in orde. Race maar snel door, let niet op ons.”
John:”Ok, veel succes nog, mannen!” Hij rijdt door.
Richard zegt tegen Fleur:”Gaan jullie ook maar door, joh, straks zijn jullie nog laatst door ons.”
Dan zien ze een andere auto in de verte aankomen. Het zijn Giovani en Wim. Wim ziet het:”Jeetje wat is hier gebeurd?! Zullen we stoppen?”
Giovani kijkt en ziet Douwe en Fleur:”Nee, ze zien er in orde uit en er is al iemand bij hen.” De twee rijden aan het ongeluk voorbij.
Biechtcamera
Giovani:”Zij zouden ook niet voor ons gestopt zijn. Daarbij had Wim ook net een ongeval meegemaakt. Het is allemaal part of the game en we konden geen tijd verliezen. Dus zijn we doorgereden.”
Fleur:”Jezus, ze vragen niet eens of jullie wel in orde zijn!”
Richard haalt zijn schouders op:”Dat is weer zo typisch iets voor die jongens.”
Douwe:”Kloothomo’s!”
Biechtcamera
Fleur:”Giovani en Wim zijn gewoon keihard. Niks kan hen iets schelen. Ligt daar een auto helemaal total loss, maar zij rijden gewoon door alsof er niks aan de hand is!”
Douwe en Fleur rijden weer verder. Toine en Richard zijn nog steeds een beetje geschokt en wachten op een nieuwe wagen. Volgens de regels van het spel krijgt een duo een nieuwe wagen als er iets mee scheelt, maar ze verliezen dan wel de tijd die er nodig is om een nieuwe te krijgen.
Ook René en Elbert komen nu voorbij het ongeluk. René zet zijn wagen aan de kant en stapt uit:”Gaat het met jullie? Zijn jullie ongedeerd?”
Richard:”Alles goed René, dankje. Rij maar snel door, want je bent nu voorlaatst vrees ik.”
René:”Ok, veel succes nog, jongens!”

Intussen zijn Esther en Roeland al op weg naar de Pit Stop. Roeland:”Waar is die straat, verdomme!” Esther:”Ik denk dat we de andere kant op moeten hoor!”
Roeland draait de auto en rijdt terug. Ze komen aan een splitsing. Roeland:”Waar kwamen we ook weer vandaan? Links?”
Esther:”Ik dacht rechts!”
Biechtcamera
Esther:”Oh nee, niet nu! Niet nu we die enge Fast Forward doorstaan hebben en eindelijk eens in eerste plaats kunnen eindigen! Net nu gaan we verdwalen!! Straks komt al de rest nog eerder bij de Pit Stop en liggen we er alsnog uit, met Fast Forward en al!”

John en Sophie komen als eerste bij Baragwanath Market in Soweto. Daar staat een STOP-bord, maar ze gebruiken hem niet. Ze lopen door naar de cluebox:
ROADBLOCK
Een roadblock is een opdracht die slechts één persoon van een duo moet uitvoeren. Het duo kan niet verder tot de opdracht door die persoon volbracht is. Nadat er een keuze gemaakt is, kan er niet meer gewisseld worden.
Wie van jullie houdt er van shoppen?
Sophie:”Ik!” Ze scheurt de enveloppe open en leest haar opdracht:
In Baragwanath Market in Soweto moet één persoon vijf items kopen: een speelgoed item, een deken, een pak luiers, een rugzak en kleding. Hiervoor moet jullie eigen geld gebruikt worden.
Sophie loopt meteen naar de markt en onderhandeld voor haar spullen. Binnen drie minuten heeft ze al een voetbal gekocht.
Biechtcamera
John:”Ik denk dat die marktkramers gewoon al heel blij waren om zo’n knappe meid te zien, dat ze maar al te graag hun spullen aan haar wilden verkopen.”

Giovani en Wim komen er ook aan. Ze stoppen niemand. Giovani besluit om de opdracht te doen:”Dan kan jij nog even rusten met je hoofd.”
Wim gaat in de schaduw zitten. John ziet hem en wandelt naar hem toe:”Jeetje, jij bent toegetakeld! Wat is er gebeurd?” Wim legt uit wat er in de grotten gebeurde.
John:”Wow je hebt veel geluk gehad zo te horen. Ik ben blij dat je ok bent. Echt. We hebben niet echt goed met elkaar op kunnen schieten in deze race. En ik weet niet eens hoe dat komt. Verhalen van anderen waardoor ik een negatief idee over jullie kreeg, denk ik.”
Wim:”Dank je… het doet echt deugd om te horen dat niet iedereen je haat.”
John:”Tuurlijk haat iedereen je niet!” Hij klopt Wim op de schouder.
Biechtcamera
John:”Die jongens hebben de voorbije etappes heel wat meegemaakt. Iedereen was tegen hen. Ze stonden er alleen voor en hadden dan ook nog bijna alle pech die je maar kon overkomen. Nu weer, met wat er in de grotten gebeurd is. En eigenlijk zijn ze niet eens zo’n slechte jongens. Ik vond dat het tijd was dat iemand dat hen vertelde.”
Wim:”Het deed echt goed om te horen dat we toch nog een beetje steun hebben in de groep.”

Fleur en Douwe zijn ook op de markt. Ze stoppen niemand en Fleur gaat shoppen. Sophie heeft intussen al 4 items gekocht. Nog één te gaan. Giovani heeft alleen nog maar een rugzakje kunnen kopen. Fleur heeft niet zo veel tijd nodig. Ze heeft meteen bij het eerste kraampje al een pak luiers!
Als René en Elbert aankomen, is Sophie klaar. Ze krijgt de volgende aanwijzing:
Breng de gekochte items naar het Orlando Children's Home.
Sophie:”Oh wat leuk! We gaan deze spullen aan een weeshuis doneren!”
Meteen rijden ze aan.
René en Elbert stoppen niemand. Elbert:”De enige die we kunnen stoppen zijn Toine en Richard en die hebben al genoeg pech.”
Elbert gaat de roadblock doen en René gaat naast Wim zitten. René:”Ziet er niet goed uit, jongen. Wat is er gebeurd?” Opnieuw doet Wim de uitleg van de grotten.
René:”Klinkt pijnlijk! Erg moedig dat jullie zo doorzetten na al die pech die jullie meegemaakt hebben. Dat hebben jullie niet verdiend. Ik snap ook niet wat iedereen tegen jullie heeft. Als je maar weet dat wij niks tegen jullie hebben. En ik beloof plechtig dat we jullie nooit zullen stoppen! Jullie hebben al genoeg stops gehad.” Hij klopt Wim zachtjes op de rug.
Fleur heeft haar spullen snel bijeen kunnen kopen. Als ze wegloopt, passeert ze Giovani. Ze knipoogt naar hem:”Hou vol hè! Je kan het!” Fleur en Douwe rijden nu ook naar het weeshuis.
Giovani heeft drie items. Elbert ook. Ze hebben meer moeite met onderhandelen dan de vrouwen. En dan arriveren Toine en Richard eindelijk met hun nieuwe auto. Meteen lopen ze door naar de cluebox. Richard gaat de opdracht doen.

John en Sophie komen bij het weeshuis. Enkele kindjes lopen al naar hen toe en juichen. Sophie:”Wat lief allemaal!” Ze nemen de gekochte spullen en betreden het weeshuis. Twee hoogst vriendelijke dames heten hen van harte welkom en aanvaarden de spullen graag. Een peuter trekt aan het shirt van John, die naar beneden kijkt en hem over zijn hoofdje aait. De dames geven hen de volgende aanwijzing:
Rij naar de Pit Stop: het einde van Vilakazi Street, de straat in Soweto waar Nelson Mandela gewoond heeft. Waarschuwing: het laatste team wordt mogelijk geëlimineerd.
De dames wensen hen veel succes. De kinderen zingen als Sophie en John naar buiten gaan. Ze zwaaien naar de zingende kinderen en Sophie pinkt een traantje weg:”Wat een ontzettende lieve kindjes!”

Op de markt zijn de heren nog bezig met de inkopen. Plots komen Fleur en Douwe er weer aan met de auto. Fleur:”Shit, we zijn weer op de markt!! We hebben gewoon een in een cirkeltje gereden!” Ze bekijken de kaart nog eens opnieuw en maken zich snel weer uit de voeten.
Op dat moment zijn de mannen bijna tegelijkertijd klaar met hun boodschappen. René en Elbert scheuren als eerste weg, gevolgd door Toine en Richard en Giovani en Wim.

Esther en Roeland hebben de Pit Stop nog steeds niet gevonden. Esther:”Het kan niet ver meer zijn!”

Sophie roept tegen John:”Hier is het!”

Ernst-Paul staat onder het bordje met de straatnaam Vilakazi Street. De straat is afgesloten, zodat de kandidaten de laatste 100 meter te voet moeten doen. Naast Ernst-Paul staat een bewoner van de straat te wachten. Hij zal de kandidaten welkom heten.
Een auto stopt en twee kandidaten stappen uit. Enthousiast lopen ze naar de mat. De straatbewoner:”Hello... welcome to Soweto. Welcome to South-Africa.”
Ernst-Paul kijkt de twee aan en spreekt:”Esther en Roeland, jullie zijn het eerste team!”
Esther:Yes! Eindelijk!” Roeland:”En op eigen houtje!” Geen omhelzing. Geen affectie…
Ernst-Paul:”Omdat jullie eerst geëindigd zijn in deze etappe, krijgen jullie een reis van 2 weken naar Australië.”
Ze juichen en geven elkaar een high five. Maar meer ook niet.

John en Sophie komen aangelopen en springen op de mat. Ernst-Paul:”John en Sophie, jullie zijn team nummer twee!”
Sophie:”Oh geweldig!!” Ze omhelst John, die haar ook stevig tegen zich aandrukt.

Douwe en Fleur zijn eindelijk bij het weeshuis aangekomen en leveren de spullen af. Fleur zwaait naar de kindjes als ze weer wegrijden.
Even later komen René en Elbert er ook aan. Ze brengen de spullen naar binnen en tientallen kinderen komen rond hen staan. Elbert begint te huilen. De dames zijn bezorgd en vragen wat er aan de hand is. Elbert probeert stoer te blijven en veegt zijn tranen af.
Biechtcamera
Elbert:”Mijn vrouw en ik proberen al jaren om een kind te krijgen. Maar het lijkt nooit te lukken. We hebben als al geprobeerd… en dan zie je daar al die kinderen zonder ouders. Mijn hart brak ter plaatse en ik wou ze allemaal meenemen.”
Toine en Richard komen ook plots binnen en René en Elbert beseffen dat ze tijd hebben verspild. Ze nemen afscheid en haasten zich naar buiten. Daar komen ze ook nog eens Giovani en Wim tegen, die net naar binnen gaan met hun spullen.

”Douwe en Fleur, jullie zijn het derde team.” vertelt Ernst-Paul. Douwe en Fleur glimlachen naar elkaar. Fleur:”Da’s goed hé, we zitten er nog in!” Ze kust haar vader op de wang.
Nog drie teams moeten binnenkomen… wie zal laatst zijn? En zal dat team ook worden geëlimineerd?

Een auto parkeert in de verte en twee mannen stappen uit. Ze lopen naar Ernst-Paul en komen tot stilstand op de mat. ”Welcome to Soweto. Welcome… to South-Africa.” zegt de straatbewoner. De twee mannen danken hem daarvoor. Ernst-Paul neemt het over:”Toine en Richard… Jullie zijn team nummer vier.”
Toine en Richard omhelzen elkaar stevig. Richard slaakt een kreet en kan zijn tranen niet meer bedwingen.
Biechtcamera
Richard:”Alles kwam los. De zenuwen, de spanning. Wij zijn er heel goed van af gekomen met dat ongeluk. Toen besefte ik plots hoe erg het had kunnen zijn. We hadden er niet meer kunnen zijn! En toen kregen we ook nog eens te horen dat we nog steeds in de race zaten. Het was allemaal te veel ineens.”

René en Elbert zijn onderweg naar Vilakazi Street. Maar voor hen rijdt nog een wagen… het zijn Giovani en Wim. René:”Maak je klaar voor een spurt, Elbert.”
Giovani ziet René en Elbert in zijn achteruitkijkspiegel. Hij geeft extra gas, maar de buitenwippers blijven hen volgen. Giovani:”Ik denk dat we gaan moeten lopen schat.”
Beide wagens stoppen bij de straat. Alle vier springen uit de auto en zetten het op een lopen! Ernst-Paul en de straatbewoner kijken gespannen toe. René en Elbert raken achterop. De jongens zijn net ietsje sneller dan hen.
Maar plots struikelt Wim. Hij rolt over de grond. Giovani helpt hem snel overeind en ze lopen verder. René en Elbert zijn dicht genaderd en halen hen bijna in!

Giovani zet als eerste voet op de mat. Twee secondes na hem, komen René, Wim en Elbert aangestormd. Bijna tegelijkertijd springt iedereen op de mat. Het gebeurde zo snel, dat niemand zeker weet wie er nu als eerste met zijn volledige team op de mat stond.
De filmbeelden worden er op nagekeken en René en Elbert en Giovani en Wim wachten in spanning af.

Even later komt Ernst-Paul bij hen zitten. Hij heeft een monitor bij en speelt de laatste seconden van hun aankomst op de mat in slow-motion af. Het is duidelijk wie als laatste voet op de mat zette…
Ernst-Paul:”Mag jullie vragen om recht te staan?”
De vier kandidaten staan op.
Ernst-Paul:”Oké, het duurde even, maar we weten het nu zeker… René en Elbert… jullie zijn het vijfde team.” De collega’s slaken een zucht van opluchting en porren elkaar tegen de schouder. Vervolgens richten ze meteen hun aandacht op het verliezende duo. Ze slaan elk een arm om de schouders van de twee jongens.
Ernst-Paul vervolgt:”Giovani en Wim… dat betekent dat jullie het laatste team zijn.”
Giovani knikt. Wim laat zijn hoofd zakken. René geeft Wim een schouderklopje en Elbert wrijft bemoedigend over Giovani’s rug.
Ernst-Paul:”Het spijt me jullie te moeten zeggen dat jullie uit de race liggen.”
Wim’s ogen worden vochtig. Hij begint stilletjes te huilen. René drukt hem tegen zich aan en klopt hem op de schouder.

Biechtcamera
Wim:”Ik vind het heel jammer. Ik heb vandaag enkele hele lieve en bemoedigende woorden gehoord van onze medekandidaten. We hadden toch meer steun dan we dachten en ik kreeg eindelijk meer plezier in deze race.”
Giovani:”Jammer maar helaas. Ondanks alle pech en de houding van de groep tegenover ons, vond ik het toch leuk en ik ben heel blij dat ik dit met Wim heb mogen delen.”

VOLGENDE WEEK
Teams moeten naar Zuid-Amerika, waar het er bloederig aan toe zal gaan!